Data ostatniej aktualizacji strony - 18 stycznia 2006 r.

Hung Gar Kuen jest jednym z najbardziej znanych systemów Kung Fu południa Chin. Jako miejsce narodzin pierwotnej techniki Hung Gar przyjęło się uważać południową świątynię Shaolin (Gaulin Saan) w prowincji Fukien.
Powstanie Hung Gar ściśle jest związane z osobą Gee Seen Sim See - mnicha, który uratował się z najazdu wojsk Ching na północny klasztor w prowincji Honan. Mnich ten miał trafić właśnie do prowincji Fukien, gdzie w końcu został opatem. Gee Seen brał również aktywny udział w działalności antymandżurskiej i w szkoleniu ludzi w sztuce Shaolin Kung Fu.
W wyniku zatargu z ludżmi z rodu Ching w świątyni znalazł schronienie Jyu, potomek księcia z dynastii Ming. Ćwiczył on techniki walki pod okiem opata by stać się w końcu jego najlepszym uczniem. Gee Sin specjalizował się w technikach tygrysa co znalazło odbicie w technice, którą przekazywał uczniowi a potem w systemie Hung Gar Kuen. Niestety klasztor został oskarżony o dawanie schronienia rebeliantom i ostatecznie został zniszczony przez Mandżurów. Jednak wielu zdołało uciec wojskom dynastii Ching. Wśród nich także Gee Seen oraz Jyu., który przyjął imię Hung Hei Goon (prawdopodobnie na cześć Hung Mo - cesarza z dynastii Ming). Po ucieczce przysięgli propagować sztukę walki Shaolin i walczyć o obalenie dynastii Ching i przywrócenie dynastii Ming. Jako, że nauczanie sztuk walki zostało zakazane Hung Hei Goon rozpoczął potajemne nauczanie w Świątyni Wielkiego Buddy w prowincji Kwantung a gdy zakaz zniesiono na początku dziewiętnastego wieku w związku z najazdem obcokrajowców na Chiny otworzył szkołę w mieście Fa również w prowincji Kwantung. Nauczaną technikę nazwał Hung Gar Kuen czyli Pięść Rodziny Hung. Uczynił tak aby ukryć związek swojej techniki z klasztorem Shaolin przed Mandżurami.
Technika Hung Kuen poprzez Luk Ah Choy'a trafiła do rodziny Wong, a jako pierwszy poznał ją Wong Tai. Jego wnuk - Wong Fei Hung - dokonał modernizacji systemu tworząc m.in. Fu Hok Seung Ying Kuen czy adaptując Tit Sin Kuen. Nadał mu przy okazji kształt zbliżony do znanego obecnie. Uczeń Wong Fei Hung'a - Lam Sai Wing na początku wieku opisał styl Hung Gar w trzech księgach: Kung Chi Fook Fu Kuen, Fu Hok Seung Ying Kuen oraz Tit Sin Kuen. Jednocześnie ciężka praca uczniów Wong Fei Hung'a takich jak Tang Fung czy właśnie Lam Sai Wing i ich następców sprawiły, że w dwudziestym wieku system Hung Gar Kuen trafił do ogromnej rzeszy ćwiczących na całym świecie.