Data ostatniej aktualizacji strony - 18 stycznia 2006 r.

Ta forma jest uznawana za najstarszą w systemie Hung Gar, wywodzącą się bezpośrednio z techniki południowego klasztoru Shaolin. Hung Hei Goon nauczył się jej od mnicha Gee Sin Sim See. Pierwszą osobą, której Hung Hei Goon przekazał tą formę był tej formy był Luk Ah Choy i to on przekazał tą technikę rodzinie Wong (formy tą poznał Wong Tai - dziadek Wong Fei Hung'a). Czasami można spotkać się ze stwierdzeniem, że pierwotna nazwa tej formy brzmiała Siu Lum Fook Fu Kuen, jednak nazwa ta została zmieniona w celu uniknięcia prześladowań ze strony urzędników dynastii Ching.

Tradycyjnie jest to pierwsza forma nauczana w systemie Hung Gar spośród tak zwanych czterech filarów Hung Gar. Jej naukę poprzedza z reguły trening wzmacniający pojedynczych technik, ich kombinacji oraz krótkich form np. Mui Fa czy Lau Gar. W niektórych szkołach jej nauka jest rozbita na dwie części. Sprzyja temu konstrukcja formy. Pierwsza jej część jest wolniejsza i w znacznym stopniu poświęcona kontroli oraz regulacji oddechu i energii, druga część jest bardzo dynamiczna i od tej części często rozpoczyna się poznawanie tej formy.

Kung Chi Fook Fu Kuen buduje zaawansowaną podstawę techniczną systemu. Dużą wagę przywiązuje się do wypracowania niskich i stabilnych pozycji (w tym szczególnie Sei Ping Ma), prawidłowej pracy nóg, elastycznych ruchów talii, technik tworzenia mostów oraz jak wcześniej wspomniałem pracy z energią i oddechem.

Technika Kung Chi Fook Fu Kuen została po raz pierwszy opisana na początku XX wieku przez Wielkiego Mistrza Lam Sai Wing'a. Pozycja ta była wielokrotnie wznawiana i tłumaczona. M.in. ostatnio z nowym tłumaczeniem opublikowana została przez Dona Hamby.